sábado, 28 de mayo de 2016

La soledad y la incertidumbre durante el camino del amor


Hoy he mirado para atrás y he empezado a pensar en todo aquello que nos sucedió. Yo que en un primer momento pensé que solamente sería una mala racha en nuestra relación, al final, sin ser muy consciente, en el momento más inesperado todo terminó para ambos.

Puesto que al poco de conocer la noticia estaba bien, aunque principalmente defraudada porque habías perdido mi confianza, además de cómo hacías las cosas y trataste a mi familia, pero cabe decir que siento como si viviese en una mentira puesto que no sé la verdad completa de nuestra historia debido a que vivo en esa duda constante de lo que nos pasó. Tampoco nunca imaginé que esto sucediese, aunque tampoco fui capaz de entender tu comportamiento a priori de esto, ya que cambió de forma repentina, pese a que en ese momento tenía ganas de terminar con esto debido a tus cambios tan bruscos que me afectaban bastante.

Y es que mis primeros días era un mar de nervios, estaba preocupada por ti porque pensaba que tenías un problema y me querías alejar de él. Además de eso, estaba mal porque me habías dejado y me he preguntado un millar de veces que te lo haga el que dice ser el amor de tu vida, porque debo añadir que si te podía ocurrir algo yo me moría aunque al final eso no ha pasado puesto que, pese a llorar un montón, estar angustiada, sufrir ansiedad y darle tantas vueltas a la cabeza pensándote más de una noche, logré salir adelante.  Porque por mucho que tuviéramos este final tan amargo para mí, volvería sin duda a salir contigo y vivir todo aquello aunque fuéramos completamente diferentes en más de una cosa, teniendo en cuenta que al final pesan más las cosas buenas que las malas, además siendo sincera, llegó un momento en que veía cosas que no me gustaban nada, aunque yo también, en alguna que otra ocasión, daba rienda suelta a mis locuras instantáneas porque era una forma de mostrarte una vez más lo mucho que te amaba, a mi manera, por supuesto, sin actuar, sólo haciendo hablar al corazón.

Estaba constantemente preocupada, comiéndome la cabeza, además estaba de bastante mal humor y, aún a mayores, estaba medicada porque por las noches era incapaz de conciliar el sueño, aparte me dedicaba a buscar por Internet los síntomas de la depresión y los que consumen cocaína debido a que era incapaz de dejar de emparanoyarme por todo aquello,  sentía mucha impotencia por no entender absolutamente nada de aquello y es que tendrías que haber sido sincero, además de claro, para contarme las razones por las todo esto terminó, aunque vi que realmente fuiste un cobarde y un egoísta. Porque yo lo pasé realmente mal y adelgacé, aunque sin duda debo añadir que me sorprendí a mí misma, porque saqué toda mi fuerza para salir adelante, conseguí distraerme y es que gracias a mi madre y a mis pequeños tesoros que estuvieron ahí cuando flaqueaba , además de que el arreglarme y salir ayudaba bastante para cerrar poco a poco la herida,  puesto que eso no lo vi venir porque te encontré distante, raro y de mal humor como teniendo en cuenta que dejas ver la poca o nula personalidad que tienes por el hecho de que decidiste hacer caso a lo que te decían sobre lo que era lo mejor para ti en vez de seguir tu corazón.

Es cierto que te deseo lo mejor en tu nueva vida sin mí aunque no te molestes en volver o ni siquiera en intentarlo, porque sé que si volvieras lo harías para herirme otra vez. Es cierto que si necesitas ayuda ahí estaré para hacerlo en todo aquello que pueda. También tengo que decirte que me enseñaste mucho, porque una de las mejores cosas que me dio la vida fuiste tú y compartir nuestra gran etapa, por mucho que me cueste admitirlo. Cuando estaba a tu lado, veía la vida de color de rosa aunque estaba muy equivocada, porque es una rueda que gira constantemente siendo nosotros los que tenemos el poder para cambiar las cosas como la perspectiva en que las vemos. Quería decirte por último que tú eres un tatuaje en mi piel de los que están siempre contigo aunque para que desapareciera completamente tendría que borrarlo con láser.

Caminos de soledad y traiciones



En ningún momento pensé que esto me sucedería, puesto que creía que lo nuestro iba a ser para toda la vida, que llegaría un momento en que nos casaríamos, viviríamos juntos, tendríamos  hijos formando nuestra familia, como también que nuestro amor no dejase de crecer, crecería a medida que el tiempo pasaba, aunque fui una ingenua, una ilusa y una soñadora que luchó por imposibles.



Porque es difícil explicar con palabras lo que sientes, aunque debo decir que me sentí traicionada, decepcionada y muy dolida pero, ¿quién no sentiría lo mismo si quien dice amarte se comporta así? Porque por mucho que lo intente jamás entenderé, y mucho menos comprenderé, qué es lo que vistes en ella para cambiarme  como si fuera un simple objeto en vez de una persona con sentimientos y que te ha querido más de lo que ella lo hará, por mucho que lo intente o que se esfuerce, mi amor siempre ha sido sincero, aunque del tuyo no puedo decir lo mismo porque llegó un momento en que preferiste que entrara otra en el juego del amor, haciendo que peligrara nuestra relación, como también el saber que llegó un momento en que tu corazón dejó de tener mi nombre escrito para pertenecer a otra cuyo único propósito era separarnos y terminar conquistándote.

Me costó mucho dar el paso de dejarte, porque tenía la esperanza de que tú lucharas por mí y así volver de nuevo juntos, ya que simplemente era un toque de atención pese a que al final descubrí que no mostraste ningún tipo de interés por luchar por todo nuestro futuro, el que habíamos construido durante estos últimos años. Pero lo que me dolió más que nada fue, sin duda,  la traición de la persona que me traicionó, ya que vino de alguien a quien más he querido y de quien jamás imaginé que podría llegar a causarme tanto dolor y sufrimiento. 

A pesar de todo ello, lo afronté con la mayor fortaleza que fui capaz en esos difíciles y duros momentos,  tirando para adelante de la mejor forma posible, además de tener una sonrisa en mis labios, como también saliendo todo lo que podía para así olvidar lo más rápido posible sin sufrir demasiado.  Los primeros días fueron los más complejos y duros para mí porque lo único que hacía era estar mal mientras que le daba vueltas como el que intentase encontrar una explicación lógica de por qué justamente había tenido que suceder esto, tras todo lo que vivimos tan intensamente, porque es así como yo viví todos estos cuatro años y medio que duró este amor en el que quedaron muchas promesas incumplidas y sueños, aunque a pesar de eso, tengo la sensación de que todo lo que luché porque fuera nuestro futuro no ha servido para nada, ahora sólo quedan algunos sueños rotos, la nostalgia y las lágrimas que derramé en más de una ocasión cuando tiempo atrás parecía que acabaría y que, simplemente fueron baches de los que supimos salir adelante.

 
Y tras todo eso tomé la firme decisión de cerrar esta etapa que, en algún momento, será sólo un bonito recuerdo  que de alguna forma me habrá marcado, aunque fue en mis días más oscuros cuándo llegó alguien a mi vida sin previo aviso que ha hecho que el amor vuelva a cobrar un nuevo sentido, porque es que con él hace que se me olviden los malos momentos, me aporta tranquilidad, me demuestra día a día lo que me quiere como también el conquistarme, por todo el amor, sus abrazos y el cariño que me da aunque debo añadir que con é he vuelto a ser niña otra vez, pese a que aún nos queda una nueva historia diferente por vivir y crear juntos ya que como é lo es todo, si llegase a perderle no sería nada, debido a que su amor ha sido el que está curando todas y cada una de mis heridas para que se cicatricen, evitando así que jamás se vuelvan a abrir porque es el que ha reparado un corazón triste y roto, además de que es el único capaz de llenarme tanto.

viernes, 6 de mayo de 2016

O Amor


Cando vexo os teus ollos
podo notar o que sentes
con só unha mirada
entre os dous.
A calidez do día
son os teus abrazos
que inundan con moita facilidade
os lugares máis fríos do meu interiores.
O amor é máis poderosos
e forte do que a xente cre.
A música é a melodía
atópanse sen dúbida
no momento no que ris.
Toco así estrelas coas máns
mentres ambos nos bicamos
e vibramos a mesma sinfonía
porque sen pensalo sei que é AMOR
o amor cando non se sente
nin se coida apágase.
 Ai, o amor que consegue o imposible
polos que aman de verdade!
Ai, o amor , un sentimiento tan fermoso
e tamén malévolo! 

miércoles, 4 de mayo de 2016

Infinidad de gracias


A día de hoy no me podría imaginar lo que significaría para mí la creación de un blog, puesto que pese a tener numerosas dudas acerca de si era buena idea o no al final acabé por arriesgarme y probar .

 Y es que ya han pasado dos años desde que todo comenzó porque es una aventura que continúa cada día que pasa además estoy encantada por poder compartir con todos aquellos lectores de los diferentes lugares del mundo , todas y cada una de mis experiencias que seguramente a algún lector anónimo le habrán servido de ayuda en algún momento también no hay que olvidarse de los poemas o de las pequeñas dedicatorias a quienes aprecio enormemente.